Oči su ogledalo duše, ali dugo gledanje u nečije oči može da utiče na vašu svijest, otkrilo je novo istraživanje.
Naime, ispitanici su tokom jednog istraživanja gledali jedni drugima u oči 10 minuta, a ono što su iskusili mnogi su opisali kao vantjelesno iskustvo i halucinacije.
Neki su tokom halucinacija vidjeli čudovišta, svoje rođake, ali i sebe u licu onih koje su posmatrali. Eksperiment je sproveo Đovani Kauto sa Univerziteta Urbino, a obuhvatao je 20 mladih osoba od toga 15 žena koje su sjedile u paru u zamračenoj sobi na metar jedna od druge. One su gledale jedna drugoj u oči 10 minuta.
Svijetlo u sobi je bilo dovoljno jako da posmatrači mogu lako da uoče obrise lica partnera, ali dovoljno zatamnjeno da se smanji njihova potpuna percepcija boja. Njihove stolice su bile okrenute ka bijeloj podlozi.
Poslije 10 minuta gledanja u oči partneru, ispitanici su popunjavali upitnike koji su sadržali pitanja u vezi sa njihovim iskustvom. Jedno od pitanja odnosilo se na disocijaciju, a mnogi su ukazali na to da su izgubili pamćenje, vidjeli su pomješane boje, imali su osjećaj da svijet oko njih nije stvaran… Ovo su osjećanja i doživljaji koji su tipični za zloupotrebu nekih droga kao što je ketamin, kod nekih trauma, zloupotrebe alkohola i LSD.
Prema izvještaju u žurnalu Istraživanja u psihijatriji, Kaputo je rekao da je grupa koja je gledala u oči partnera nadmašila u rezultatima kontrolisanu grupu u svim upitnicima, što dokazuje da je gledanje u nečije oči 10 minuta bez prekida imalo duboki uticaj na vizuelnu percepciju i mentalno stanje.
Sličan eksperiment Kaputo je izveo 2010. godine kada je 50 volontera gledalo u svoj odraz u ogledalu 10 minuta. Nakon manje od minuta, ispitanici su imali utisak da gledaju u lice stranca.
-Ispitanici su rekli da su primjetili deformacije na svojim licima, da su vidjeli lica svojih preminulih roditelja i rođaka, arhetipična lica starijih ljudi, djecu ili pretke. Pored toga lica životinja kao što su mačke svinje i lavovi, ali i neke likove iz naučne fantastike– napisali su Suzana Martinez-Konde i Stefan L. Maknik za Scientific American.
Ono što se dešava, prema riječima nekih naučnika, jeste neuralna adaptacija koja se opisuje kao usporavanje rada neurona ili prestanak njihovog rada u potpunosti. To se dešava kada dugo gledate u neku scenu ili objekat duži vremenski period. Tada naša percepcija počinje da bledi sve dok ne trepnemo.
