Koncert je počeo na sveden način, samo uz Amirin glas i kontrabas Zvonimira Šestaka (“Bijele ruže, nježne ruže”), slijedio je prvi “izlet” u Makedoniju (“Tvojte oči Leno mori”), a već u uvodnom dijelu izvela je impresivnu verziju, kako sama reče jednog tipičnog zagrebačkog sevdaha, Štulićeve “Ako znaš bilo što”, naslonivši na to uspomenu na Jadranku Stojaković kroz veličanstvenu “Što te nema”.
Pijanista Bojan Zulfikarpašić, gitaristi Ante Gelo i Nikola Stajić, i Šestak, disali su kao jedan sa Zagrebačkim solistima, tokom koncerta koji je potrajao preko dva sata.
Dlanovi su pratili ritam čim je krenula nezaobilazna “Snijeg pade na behar na voće”, a ubrzo poslije “Eleno, kćerko”, uslijedila je još jedna emotivna posveta velikanu – Kemalu Montenu (“Dušo moja”).
Za “Gjde si dušo, gjde si rano”, Medunjanin je imala posebnu najavu: “Na tonskoj probi ovo je bila najteža pjesma. Ako izdržim – izdržim, ako ne izdržim – nemojte mi zamjeriti”, Naravno, “izdržala” je, dobila višeminutne ovacije, a onda pomenula veliku Danicu Obrenić, ističući da je po njenom pjevanju pokušala da interpretira numeru.
U završnici Amira je ugostila mladog Novosađanina Nemanju Guzijana, široj publici poznatog kao učesnika nekoliko talent šou programa, koji je majstorskim a kapela izvođenjem bugarske pesme “Prituri se planinata” pokazao da je itekako dorastao ovakvoj sceni.
