Brus Li bio je majstor borilačkih vještina, filozof, i glumac, široko poznat kao najuticajniji majstor borilačkih veština 20. veka. Otac je glumca Brendona Lija.
Rođen je u San Francisku 27. novembara 1940 godine, a odrastao je u Hong Kongu. Brus Li je najviše zapamćen po tome što je popularizovao kineske borilačke vještine u zapadnom svijetu. Njegovi filmovi producirani u Hong Kongu i Holivudu su podigli tradicionalni honkonški borilački film na novi nivo popularnosti i ugleda
Jedno od njegovih najvećih dostignuća proističe iz zalaganja za oslobađanje borilačkih vještina od krutosti i ograničenja koje pripadanje određenom stilu pretpostavlja. On sam je koristio elemente uzete iz različitih borilačkih vještina i koristio ih u svom jedinstvenom načinu borbe. Ovaj pristup je bio prvi korak u stvaranju današnjih mješanih borilačkih vještina (Mixed martial arts).
Brus Li je počeo da izučava borilačke vještine u ranim tinejdžerskim godinama (14), pod učiteljem Jip Manom (Yip man). Na ovaj korak ga je navela tuča u kojoj je prošao neslavno. 1959. godine Brus se potukao sa sinom pripadnika čuvene bande Trijada. Zabrinut za sinovljevu bezbjednost otac ga je poslao u Ameriku. Brus je tamo završio srednju školu i dobio diplomu tehničke škole Edison. Zatim je upisao filozofiju na Univerzitetu Vašington, gdje je upoznao buduću ženu Lindu sa kojom je imao dvoje djece, Šenon (Shannon) i Brendona (Brandon).
Brus je smatrao da pripadanje određenom stilu borilačkih vještina ograničava, kako samog pojedinca tako i borilačke vještine uopšte. Polazeći od toga da je tijelo svakog pojedinca drugačije (neko je mršav, neko krupan, drugi pak visok, a neko nizak…) smatrao je da je nelogično da se nekoliko pojedinaca različite tjelesne građe bavi borilačkim vještinama u okviru istog stila, vježbajući iste tehnike ustanovljene odavno. Jer kako je sam istakao – ako svi usavršavamo isti stil, kome onda taj stil zapravo odgovara?
Brus je shodno različitosti pojedinaca po pitanju tjelesnih osobina zastupao stav da svako treba da stvori sopstveni stil koji bi mu najviše odgovarao u smislu iskorištavanja prednosti sopstvene, jedinstvene građe, koristeći pri tom elemente iz raznih stilova. Pripadanje određenom stilu je smatrao pogubnim i za svijet borilačkih vještina kao cjelinu, jer to stvara ograničenja i nepotrebna rivalstva ostavljajući svijet borilačkih vještina u stagnaciji zbog toga što oni koji se bave borilačkim vještinama iznova usavršavaju vijekovima stare tehnike vjerujući u prednost svog stila nad ostalim, ostajući zatvoreni u granicama određenog sistema bez prilike za preispitivanje i napredak.
Shodno ovim shvatanjima Brus je razvio sopstveni stil, takozvani – stil bez stila, koji je u praksi predstavljao upravo to – način borbe (a i mišljenja, sasvim sigurno) oslobođen svih ograničenja. Ovaj metod borbe čije razvijanje je započeo po dolasku u SAD 1959. nazvao je Džun Fan Gung Fu (Jun Fan Gung Fu).
