Kemal Monteno je bosanskohercegovački pop pjevač, kompozitor i tekstopisac. Rođen je 17. septembra 1948. godine u Sarajevu, a preminuo je 21. januara 2015. godine u Zagrebu.
Kemalova majka se zvala Bahrija, a otac Osvaldo. Pjevačev otač bio je italijanski vojnik koji je tokom Drugog svjetskog rata došao u Sarajevo i ostao tu zbog ljubavi. Sa očeve strane, Kemal ima dvije godine stariju polusestru Danijelu. Karijeru je započeo učešćem na festivalu Vaš šlager sezone koji se održavao u Sarajevu. Izveo je numeru „Lidija“ te je osvojio prvo mjesto.
Nedugo nakon toga uslijedilsu nastupi na mnogim takmičenjima gdje je osvojio brojne nagrade i priznanja. Sa svojim prijateljem Davorinom Popovićem 1970 pjevao Titu kada je bio u Bugojnu. A 1979. godine napisao je muziku za film „Pjevam danju, pjevam noću“ u kome je i glumio. Početkom devedesetih godina nije mogao da napusti ratno Sarajevo, a kasnije to nije ni želio. Ipak, 1995. godine se sa porodicom preselio u Zagreb.
U sarajevskoj Zetri 2012 obilježio je 40 godina karijere. Neki od njegovih gostiju su bili: Rade Šerbedžija, Dino Merlin, Goran Bregović, itd. Tokom karijere je sarađivao sa velikim zvijezdama kao što su: Toma Zdravković, Arsen Dedić, Zdravko Čolić, Oliver Dragojević, Gabi Novak, Tereza Kesovija, itd. Zdravku Čoliću je uradio pesme: „Sinoć nisi bila tu“ i „Gori vatra“.
Najveći hit Indexa, „Bacila je sve niz rijeku“, također je njegovih ruku djelo. Uglavnom je pjevao o ljubavi opisujući situacije u kojima se on našao ili neko od ljudi koji su mu bili bliski. Kemal je živio na relaciji Sarajevo – Zagreb. U svim zemljama bivše Jugoslavije je bio rado viđen gost, a sa publikom se družio na svojim nastupima. Kemal je 1967 počeo da se zabavlja sa Brankom. 26. juna 1971. godine su se vjenčali i dobili kćerku Adrianu. Tri godine kasnije se rodio sin Đani koji je muzikalan na oca. Ratne 1993. godine su dobili unuku Lajlu, a 1995. godine Loru.
Izjavio da je supruzi posvetio sve svoje pjesme i da mu je ona bila inspiracija. Nikada nisu imali problema zbog njegove slave i on je jedan od rijetkih pjevača koji nije imao nijednu mrlju u karijeri. Čvrsto je stajao na zemlji i za sebe je govorio da nije popularan. Kemalova porodica je bila siromašna pa je imao skromno djetinjstvo. Roditelji su radili na stadionu Koševo, a živjeli su u baraci iznad njega. Mnogo vremena je proveo sa romima uz koje je zavolio muziku. Njegov san je bio da postane fudbaler, ali zbog loših ocjena u školi, morao je da prestane da trenira.
Razredni starešina ga je prijavio na takmičenje amatera na kom je pobijedio. Neke od svojih najljepših pjesama je napisao dok je služio vojsku. Uvijek se radovao uspjesima i svojih kolega i nesebično im je pomagao. Najteža mu je bila 1992 godina jer se tada Jugoslavija raspala.
Tokom rata je bio pod stresom zbog čega mu je zdravlje narušeno. Prvo mu je ustanovljen dijabetes, a onda su uslijedili problemi sa srcem i bubrezima. Preminuo je 21. januara 2015. godine u Zagrebu. 28. januara je sahranjen u Aleji velikana na gradskom groblju Bare u Sarajevu. Sahrani je prisustvovalo oko 2.000 ljudi, a legendarni pjevač je ispraćen uz zvuke jednog od njegovih najvećih hitova „Sarajevo, ljubavi moja“.
