Nada Đurevska je rođena 8.1.1952. godine u Skoplju. U Sarajevo dolazi kao šestogodišnja djevojčica, a nakon što joj je otac doživio prometnu nesreću, ostaje sama s majkom. Nakon nekog vremena su dobile stan pa su imale i bolje uvjete za život.
Đurevska je bila jedna od najznačajnijih bosanskohercegovačkih glumica, a niti jedan kultni bosanskohercegovački film, počevši od “Igmanskog marša” pa dalje, nije mogao proći bez njezinog pojavljivanja. Ostale su upamćene i njezine uloge u predstavama “Duplo dno”, “Medeja”, “Izgubljeni sin”, “Hamlet”, “Hotel slobodan promet”, “Izgubljeni sin”, “Paskvelija” i “Woyzeck”.
Završila je Osnovnu školu “Hasan Kikić” odličnim uspjehom, a zatim je maturirala u srednjoj medicinskoj školi. Kasnije je upisala studij psihologije, ali ga nakon tri godine napušta i odlazi na Akademiju scenskih umjetnosti koju završava s 26 godina.
Nada je bila udata za Miru Avrama koji je bio upravnik Kamernog teatra 55. Par je dobio sina Jakova, koji od 2011. radi kao urednik i voditelj na Al Jazeeri Balkans.
Nada je živjela u istoj kući sa suprugom, sinom, svekrvom i mamom. Nekada je na pauzi u pozorištu imala običaj uzeti taksi i otići kući jer joj je svekrva bila slijepa i nepokretna i trebala joj je pomoć s hranjenjem i odlaskom na wc, a onda bi kasnije išla nazad u pozorište. Samo ovaj podatak govori o Nadi da je bila žena velikog srca, skromna, saosjćajna. Iz tog razloga nije imala vremena za bilo kakve hobije, a kasnije je voljela izrađivati nakit i mislila je da će se time baviti, ali ju je život odveo na drugu stranu. Voljela je slušati duhovnu muziku i čitati knjige o biljkama, a priroda joj je davala snagu.
Prve glumačke korake je napravila u Kamernom teatru 55 i nakon toga nije prestajala nizati uspješne uloge u serijama, predstavama i na filmu. Prva uloga koju je ostvarila je bila uloga Varje u Čehovljevu “Višnjiku”. U ratnim godinama je u predstavama “Hasanaginica”, “Čekajući Godota, “Majka”, “U agoniji” i “Pješice” igrala na sve tri scene sarajevskih kazališta.
U Kamernom teatru 55 je igrala u predstavama “Krenuli smo vođeni idejom”, “Sluškinja”, “Učene žene”, “Vjenčanje”, “Kategorički zahtjev”, “Maske”, “Bijeli brak”, “Nije čovjek ko ne umre”.
Nakon rata vrhunska ostvarenja postiže u predstavama “Biće, biće”, “Derviš i smrt”, “Hanka”, “Hamlet”, “Legenda o Ali paši”, “Tartuffe”, “Kraj igre”, “Partija remija”, “Višnjik”, “Sakati Billy”, “Sara Bernhardt”, “Suton”, “Prvi put s ocem na izbore”, “Roberto Zucco” i “Ženski turbo-folk bend”.
Kasnije prelazi u ansambl drame Narodnog kazališta Sarajevo, a od brojnih uloga koje je ostvarila ondje treba izdvojiti one u predstavama “Medeja” i “Hasanaginica”.
Prvu filmsku ulogu je ostvarila 1978. godine u filmu “Izvor”. Neki od filmova u kojima je još glumila su “Okuka”, “Krojač za žene”, “Ćilim”, “Zajedno”, “Miris dunja”, “Nastojanje”, “Hasanaginica”, “Vatrogasac”, “Igmanski marš”, “Provincija u pozadini”, “Srebrna lisica”, “Od zlata jabuka”, “Moj brat Aleksa”, “Mliječni put”, “Kod amidže Idriza”, “Dobro uštimani mrtvaci”, “Nebo iznad krajolika”, “Grbavica”, “Jasmina”, “Obrana i zaštita” i “Imena višnje”.
Preminula je 13.9.2017. godine u Sarajevu, a vijest o njenoj smrti je zatekla njene kolege koji su svi bili složni u jednom, a to je da nas je napustila glumica koju će rijetko ko dostići u budućnosti.
-Otišla je tiho kako je i živjela- napisali su u posljednjoj poruci Nadine kolege iz Narodnog pozorišta u Sarajevu.
Nada ni u početku karijere, a ni kasnije, nije odbijala nijedan glumački zadatak i vodila se teorijom da nema velikih uloga, ali ima malih glumaca.
Dobitnica je nagrada SIZ-a grada Sarajeva, Zlatne arene Filmskog festivala u Puli, Zlatnog lovorovog vijenca za doprinos umjetnosti teatra.
2004. godine joj je prilikom obilježavanja 30 godina umjetničkog rada Narodnog kazališta Sarajevo uručena plaketa Grada Sarajeva. Dobitnica je i Šestoaprilske nagrade grada Sarajeva koja joj je uručena 2014. godine. Tom prilikom je najavila svoje povlače
