Albert Ajnštajn (1879-1955), čuveni njemački naučnik, fizičar, tvorac epohalne teorije relativiteta i čarobne formule E=mxc2, za koju malo ko nije čuo, u svojim naučnim djelima (prije svega specijalnoj i opštoj teoriji ralativnosti) izneo je novo shvatanje problema prostiranja svjetlosti.
Naime, postavljajući njenu brzinu kao graničnu u svemiru i objašnjavajući da zrak svjetlosti putuje onim putem koji mu odabere geometrija prostora, poput riječnog toka koji diktira konfiguracija terena, objašnjava da se zrak i savija pri prolazu uz velike mase prateći zakrivljenost prostor-vremenskog kosmičkog kontinuuma.
Dakle, prostor i vrijeme nisu apsolutni nego relativni u odnosu na onog ko ih posmatra.
Ova teorija se mogla dokazati eksperimentalno tek kad je nju Ajnštajn primjenio na problem gravitacije, te predvidio da će skretanje sunčevih zraka biti dvaput veće nego što bi trebalo da bude prema teoriji fizičara Isaka Njutna. Posmatranja, izvršena za vrijeme totalnog pomračenja sunca 1919. godine, potvrdila su njegova predviđanja.
Porijeklom je iz jevrejske porodice, a njegovi roditelji su bili Herman Ajnštajn, vlasnik firme koja je proizvodila elektromaterijale i opremu, i Paulina (djevojački Koh). Imao je i četiri godina mlađu sestru koja se zvala Maja. Nakon Albertovog rođenja, otac i majka su mislili da neće biti kao druga djeca jer mu je glava bila prevelika u odnosu na tijelo, ali vremenom su shvatili da mu to neće predstavljati problem.
Ajnštajn je progovorio kada je imao tri godine, a do devete godine je izbjegavao teme koje ga nisu zanimale. Zato su ga roditelji vodili kod doktora, a kućna pomoćnica je smatrala da je zaostao u razvoju. Nije bio druželjubiv, već je sam smišljao kreativne načine za igranje. Kada je imao pet godina, otac mu je pokazao kompas i to je imalo veliki uticaj na njegove pronalaske. Tada je shvatio da u prostoru postoji nevidljiva sila koja deluje na iglu kompasa.
U porodičnoj kući su imali veliku biblioteku pa se Ajnštajn od malih nogu upoznao sa književnošću, umjetnošću i naukom. Talenat za muziku je naslijedio od majke. Albert se sa porodicom preselio u Minhen i 1. oktobra 1885. godine je pošao u Katoličku osnovnu školu. Mnoge lekcije nije učio jer su mu bile dosadne i ovakav način školovanja mu nije dozvoljavao da ispolji kreativnost. Od 1889. godine ga je posjećivao student medicine Maks Talmud koji se trudio da mu približi neke od najznačajnijih naučnih i filozofskih tekstova. Stric Jakob, inženjer po struci, mu je nabavljao knjige koje su ga zanimale i na taj način je podsticao njegovu radoznalost.
Pošto nije uspio da se upiše na Savezni politehnički institut u Cirihu, roditelji su ga poslali u švajcarski grad Arau da završi srednju školu. U tom periodu se zaljubio u Sofiju Mariju – Janu Amandu Vinteler, kćerku profesora Vintelera kod koga je stanovao. 1986. godine je završio srednju školu i postao je student Saveznog politehničkog instituta u Cirihu. Morao je da se razdvoji od svoje prve ljubavi jer je ona otišla da radi u švajcarski grad Olsberg.
Krajem godine na ovaj institut se prebacila četiri godine starija Srpkinja Mileva Marić sa kojom je Albert započeo vezu. Njegovoj majci je smetala razlika u godinama, to što je Mileva pravoslavne vjere i što joj je jedna noga kraća od druge. Ajnštajnov otac je tada bankrotirao pa je on bio primoran da nađe posao i da zarađuje za život.
Predavao je u gimnaziji i držao je privatne časove. 1900. godine je diplomirao na Saveznom politehničkom institutu. U tom periodu je razmjenjivao naučne ideje sa Milevom i prijateljem Mišelom Besoom koji je bio inženjer.
Godine 1902. Albert i Mileva su dobili vanbračnu kćerku Elizabet – Lizerl koja je rođena u Srbiji. Jedni za nju kažu da je odmah umrla, a drugi da je data na usvajanje. 1903. godine, nakon smrti Ajnštajnovog oca, par se vjenčao.
