U četvrtak, 29. septembra, u centru Leskovca uz prisustvo brojnih građana, rodbine legende folk-muzike, prijatelja sa estrade, otkriven je spomenik Tomi Zdravkoviću, rad Umetničke livnice “Braća Jeremić” iz Beograda. Toma je umro prije 20 godina u Beogradu (30. septembra 1990. godine) u 53. godini života.
Spomenik su otkrili Aleksandar Zdravković, Tomin sin i Slobodan Kostić, gradonačelnik Leskovca, koji ima velike zasluge što je veliki umetnik i jedan od posljednjih boema jugoslovenske estrade, dobio svoje zasluženo mjestu u svom gradu.
Aleksandar je u Leskovac došao sa majkom Gordanom iz Kanade, gde njih dvoje žive. Pored Tomine braće, starijeg Ivana i mlađeg Novice, otkrivanju spomenika prisustvovali su i brojni rođaci iz Pečenjevca, rodnog mjesta, Tome Zdravkovića
Ovom događaju su prisustvovala mnoga imena sa estrade. Kemal Monteno je došao iz Zagreba, Duško Kuliš, iz Splita, Zoran Kalezić, iz Podgorice, Gordana Lazarević, Aleksandar Ilić, Milutin Popović Zahar, Jellena, Marko Bulat, iz Beograda…
Građanima se prigodnim govorom obratio poznati beogradski glumac, Aljoša Vučković, te Zoran Kalezić, koji je svojevremeno drugovao sa Tomom. Pritom je Zoran evocirao uspomenu na druženje sa Zdravkovićem, iznio niz zanimljivih trenutaka, koje je imao sa velikim pjevačem. A bilo ih je sijaset.
Posebno emotivan govor održao je Aleksandar Zdravković, govoreći da je ponosan na sve što je uradio za života njegov otac.
– Kada me pozvao menadžer Bane Obradović da prisustvujem otkrivanju spomenika u Leskovcu nisam mogao da odbijem, iako sam se spremao da putujem u Ameriku. Kad je u pitanju muzika od Tome sam imao priliku da mnogo naučim – rekao nam je Duško Kuliš, a Kamo Monteno je dodao:
– Toma je bio umjetnik, šarmer, boem i čovjek velikog srca. Zaslužio je da mu se Leskovčani na najbolji način oduže. Čast mi je što sam bio Tomin savremenik i što smo se često družili na koncertima i turnejama.
Kompozitor, Milutin Popović Zahar nam je rekao:
– Kada se Toma pojavio šezdesetih godina sa svojim pjesmama, mnogi muzički kritičari su ih proglasili za kič i šund. U to vrijeme njegove pjesme su predstavljale nešto novo u novokomponovanoj muzici, pa su nailazile na barijere. To je bio začetak novog, urbanog, folka, stvaran tamo gdje ljudi najčešće provode slobodno vreme, u kafani. Njegove pjesme su imale dušu, one se i danas pjevaju, iako su neke komponovane i prije 40 godina. One su prihvaćene u narodu i to je dokaz da je Toma Zdravković bio u pravu kad ih je komponovao ili pjevao pjesme drugih autora.
Istog dana u Pečenjevcima je otkivena spomen ploča u znak sjećanja na Tomu Zdravkovića, koji se u ovom selu rodio. Na sam dan smrti, 30. septembra, rodbina i prijatelji su obišli i položili cveće na grob Tome Zdravkovića na beogradskom Centralnom groblju.
U Leskovac trebao je da dođe i kompozitor Blagoje Košanin, koji živi u Zubinom Potoku, ali je zbog novonastale situacije na Kosovu, odustao od puta. Košanin je Tomi komponovao prvi veliki hit, “Odlazi, odlazi”. Sa ovom pjesmom Toma je osvojio na Ilidži 1969. godine drugu nagradu publike. Blagoje je, kao muzički urednik zagrebačkog “Jugotona” 1990. godine, koji je bio i izdavač, radio i na zadnjoj Tominoj LP ploči “Kafana je moja istina”.
